woensdag: toch naar Burundi!
Door: Anki
Blijf op de hoogte en volg Marion
29 Mei 2013 | Burundi, Kirundo
Het is maar goed dat we allemaal tamelijk flexibel zijn, want vanavond zijn we toch in Burundi aangekomen. Het was bij nader inzien toch handig om vanuit het projectgebied door te reizen naar het noorden van Burundi. Handiger dan om dat morgenvroeg te doen.
Maar terug naar vanmorgen. Na een prima ontbijt reden we eerst door Kigali om geld te wisselen en wat opnames te maken van de stad. Daarna reden we naar Bugesera in het Zuiden van Rwanda. Een plattelandsgebied waar Red een Kind verschillende (sponsor)projecten heeft. Het gebied was veel minder bergachtig dan het noordwesten waar we gisteren waren. Vandaag vergezelde spraakwaterval Malvern ons. Malvern is een Zimbabwaan die al in verschillende landen in de hele wereld heeft gewoond en daar smakelijk over kan vertellen. Nu woont hij in Rwanda en is de vertegenwoordiger van Red een Kind voor de programma’s in Rwanda, Burundi en Congo.
In Bugesera bezochten we een dorp waar de ouders samen de schouders hebben gezet onder een bijzonder project: de kleuterschool. Met een kleine bijdrage van Red een Kind is die school er gekomen en ze zijn er bijzonder trots op. Heel veel kinderen gaan pas vanaf een jaar of zes naar school, en hebben op die leeftijd best een lastige start. Deze ouders wilden zo graag voor hun kinderen een school waar ze eerder heen kunnen, zodat de kinderen een goede start in het schoolleven maken. Ook de kinderen zelf zijn heel blij dat ze naar school mogen, en daar zelfs al een beetje Engels leren. Als Nederlanders vonden wij het ook erg leuk om te zien dat het toch nog wel echt een kleuterschool is, het leren gaat er spelenderwijs en de school is niet streng. De kinderen gaan elke dag van 8 tot 11 uur naar school.
Na dit vrolijke bezoek reden we richting de grens met Burundi. Onderweg gingen we nog bij een gezin kijken dat in het sponsorprogramma van Red een Kind zit, en bij een landbouwproject. Het is mooi om te zien hoe op allerlei manieren gewerkt wordt aan het vergroten van kansen van kwetsbare gezinnen. Van deze twee bezoeken hebben we geen los filmitem gemaakt, daarvoor was de tijd te kort. Aan de grens met Burundi kochten we visa voor Burundi en namen we afscheid van Diogene.
Inmiddels zijn we in ons guesthouse gearriveerd en zijn we benieuwd wat Burundi ons gaat brengen. Geen wifi in elk geval!
Maar terug naar vanmorgen. Na een prima ontbijt reden we eerst door Kigali om geld te wisselen en wat opnames te maken van de stad. Daarna reden we naar Bugesera in het Zuiden van Rwanda. Een plattelandsgebied waar Red een Kind verschillende (sponsor)projecten heeft. Het gebied was veel minder bergachtig dan het noordwesten waar we gisteren waren. Vandaag vergezelde spraakwaterval Malvern ons. Malvern is een Zimbabwaan die al in verschillende landen in de hele wereld heeft gewoond en daar smakelijk over kan vertellen. Nu woont hij in Rwanda en is de vertegenwoordiger van Red een Kind voor de programma’s in Rwanda, Burundi en Congo.
In Bugesera bezochten we een dorp waar de ouders samen de schouders hebben gezet onder een bijzonder project: de kleuterschool. Met een kleine bijdrage van Red een Kind is die school er gekomen en ze zijn er bijzonder trots op. Heel veel kinderen gaan pas vanaf een jaar of zes naar school, en hebben op die leeftijd best een lastige start. Deze ouders wilden zo graag voor hun kinderen een school waar ze eerder heen kunnen, zodat de kinderen een goede start in het schoolleven maken. Ook de kinderen zelf zijn heel blij dat ze naar school mogen, en daar zelfs al een beetje Engels leren. Als Nederlanders vonden wij het ook erg leuk om te zien dat het toch nog wel echt een kleuterschool is, het leren gaat er spelenderwijs en de school is niet streng. De kinderen gaan elke dag van 8 tot 11 uur naar school.
Na dit vrolijke bezoek reden we richting de grens met Burundi. Onderweg gingen we nog bij een gezin kijken dat in het sponsorprogramma van Red een Kind zit, en bij een landbouwproject. Het is mooi om te zien hoe op allerlei manieren gewerkt wordt aan het vergroten van kansen van kwetsbare gezinnen. Van deze twee bezoeken hebben we geen los filmitem gemaakt, daarvoor was de tijd te kort. Aan de grens met Burundi kochten we visa voor Burundi en namen we afscheid van Diogene.
Inmiddels zijn we in ons guesthouse gearriveerd en zijn we benieuwd wat Burundi ons gaat brengen. Geen wifi in elk geval!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
